Nanowrimo: wat is het en waarom zou je eraan meedoen?

Wat is nanowrimo?

Nanowrimo: national novel writing month. Een Amerikaans fenomeen waar tegenwoordig schrijvers van over de hele wereld aan meedoen. Het idee is om in november een boek (50.000 woorden) te schrijven. Een jeugdboek bijvoorbeeld, of een novelle of korte roman, want in boekvorm is dat woordaantal ongeveer 120 tot 150 pagina’s.

Het maakt niet uit waar je aan schrijft, welk genre of voor welke doelgroep. Oorspronkelijk is het de bedoeling dat je met iets nieuws begint en aan het eind van de maand de eerste versie van het boek af hebt. Er zijn ook schrijvers die bijvoorbeeld de eerste helft van een boek schrijven, of juist de tweede helft.
Ik ben zelfs met twee verschillende projecten bezig. Een kort kinderverhaal dat ik aan het uitbreiden ben en een heel nieuw manuscript voor volwassenen.

 

Hoeveel schrijf je dan per dag?

Vijftigduizend woorden in een maand, dat komt neer op 1667 woorden per dag. Hoeveel is dat? Laten we zeggen ongeveer drie A4’tjes in een Wordbestand of vier tot vijf boekpagina’s.
En hoelang ben je daar dan mee bezig? Dat is natuurlijk voor iedereen verschillend.
Alle schrijvers kennen het fenomeen dat je een hele middag met één alinea bezig kan zijn. Dat is met nanowrimo dus niet de bedoeling. Je moet juist blijven schrijven, ook al twijfel je of je op de goede weg zit, of zelfs als je denkt dat het ‘bagger’ is wat je schrijft.
Doorschrijven dus. Als het bij mij goed gaat (ik weet hoe het verhaal verder moet, ik hoef niets te researchen en ik laat me niet afleiden), dan ben ik binnen anderhalf uur klaar. Vaak is het echter zo dat ik het even niet meer weet, waardoor ik tussendoor wat anders ga doen, of toch in de valkuil van te uitgebreide research stap. Wanneer dat gebeurt kan ik zo drie uur verder zijn.

 

Maar zo kun je toch nooit een goed boek schrijven?

Het is niet zo dat al die 50.000 woorden ook in het uiteindelijke boek zullen verschijnen. Grote stukken zullen worden geschrapt, andere stukken compleet herschreven tot ze niet meer te herkennen zijn.
Het herschrijven begint pas in december. Of januari. Of later, wanneer de schrijver de moed heeft gevat om alles wat hij er in november heeft uitgeknald terug te lezen.
Deze herschrijffase neemt vrijwel altijd meer tijd in beslag dan het schrijven van de eerste versie, en al helemaal wanneer die eerste versie geschreven is in zo’n hoog tempo en met de innerlijke criticus uitgeschakeld.
Waarom dan toch een maand lang kwantiteit produceren, zonder al te veel op de kwaliteit te letten? Omdat het zo belangrijk is om die eerste versie neer te zetten. Want zonder eerste versie kan er ook geen tweede versie ontstaan, en zo verder, tot er uiteindelijk een boek is dat het waard is om door anderen gelezen te worden.

 

En hoe kom je dan aan inspiratie?

Nog zo’n dingetje: inspiratie. Inspiratie komt niet uit de lucht vallen. Je krijgt inspiratie juist terwijl je met het creëren bezig bent. Hoe meer je schrijft, hoe meer ideeën je krijgt. Hoe meer puzzelstukjes op hun plek vallen, hoe meer je de verhaallijnen ziet groeien en met elkaar kunt verbinden.
Dit hoeft niet alleen achter de laptop te gebeuren, het kan ook tijdens het douchen, wandelen of koken. Maar dat is dus juist omdat je in je hoofd (on)bewust met je verhaal bezig bent. En door er elke dag een paar uur aan te besteden (fysiek als in typen, of mentaal tijdens dagelijkse bezigheden) krijgt je verhaal ‘vanzelf’ meer vorm.

 

Dagdoelen

Voor mij is het een nieuwe ervaring. Natuurlijk weet ik wel hoe het is om een week lang elke dag te schrijven door de schrijfretraites in Milonga in Frankrijk, maar om dit ook te doen met werk en andere bezigheden tussendoor heb ik niet eerder gedaan. En het is soms zwaar en lastig en moeilijk, maar stiekem ook wel heel erg tof.
Vooral als ik aan het eind van de dag mijn woordaantal invoer op de officiële site en ik mooi op lijn blijf met de grafiek. Daarom was het afgelopen schrijfweekend heel erg welkom, waardoor ik nu wat voorloop op de dagdoelen.

Hopelijk heldert dit een beetje op waarom die schrijvers er zo obsessief mee bezig zijn en waarom je ze niet heel veel andere dingen ziet doen in november.

november 15th, 2018